Vrijdag 21 juli 2023 Piton de Neiges 27 km(waarvan 8 gefietst) 1907 hm
Als je in een nieuw land aankomt en je fietst na een paar kilometer al via fraaie haarspeldbochten een berg op, dan is wat mij betreft dit al een geslaagd land om te bezoeken. Nu ben ik eergisteren op Réunion aangekomen. Réunion is een Frans overzees gebied. Frankrijk is voor mij natuurlijk geen nieuw fietsland, maar voor deze reis is Réunion het enige stukje Frankrijk. En het is een bijzonder stukje Frankrijk, ergens midden in de Indische Oceaan.

Eergisteren fietste ik dus zoals hierboven aangegeven, na aankomst in de hoofdstad Saint Denis, meteen bergop. Al snel kwam ik na een aantal haarspeldbochten op ruim 400 meter hoogte met een fraai uitzicht over de stad. Daarna draaide de weg van Saint Denis af en fietste ik urenlang op een heerlijk slingerende bergweg.
Gisteren fietste ik eerst een paar uur langs de westkust. Vanaf de kust zag ik een paar walvissen. Ze zwommen langs de kust. Toen ze me eenmaal voorbij waren gezwommen, stapte ik weer op mijn fiets en haalde ik de walvissen weer in. Eerst zag ik de 3 walvissen voor me weer boven water komen, daarna naast me en als laatste een stukje achter me.


In de middag ben ik gisteren het binnenland in gefietst. Dat was weer een geweldig slingerende bergweg. In de beklimming naar Cilaos zaten ook een paar stevige afdalingen. Cilaos ligt op 1200 meter hoogte, maar ik heb gisteren 1655 hoogtemeters gemaakt.
Vandaag wil ik gaan wandelen. Ik fiets eerst, vanaf de op 1100 meter hoogte gelegen camping, naar het startpunt van de wandeling die naar de hoogste berg van het eiland gaat. Hoewel ik rustig omhoog fiets, heb ik helaas toch een nat shirt van het zweten in de koele vochtige lucht op het moment dat ik aan kom op de op 1400 meter hoogte gelegen parkeerplaats.

Op de volle parkeerplaats zet ik mijn fiets tegen een boom en begin bergop te wandelen. Door een vochtig bos loopt een smal pad. Het gaat zo steil omhoog dat ik vaak het idee heb dat ik een trap aan het oplopen ben. Lange tijd is er weinig zicht op bergen. Er komen steeds meer mistbanken tegen de berghelling omhoog. Aan de slierten met een soort mossen die aan de takken hangen te zien denk ik dat hier heel vaak mistbanken langs trekken.

Rond de 2000 meter hoogte kom ik boven een deel van de mistbanken en wolken. Heel even zie ik wat meer bergen om me heen. Het pad loopt lange tijd op de flank van de vulkaan waar Cilaos midden in ligt. Vlak voor de op 2400 meter hoogte gelegen berghut klim ik uit de vulkaankrater. Op de kraterrand staat een koude wind. Ik doe mijn regenjas aan. En even later bij de berghut, die gesloten is, doe ik een droog warm shirt aan.
Aan de buitenzijde van de vulkaan gaat het pad verder omhoog over lastige keien. De mistbanken worden steeds dichter, de wind kouder en er valt regen uit de mist. Ik ga voor het eerst deze trip mijn regenbroek aan doen. Mijn broek wordt anders veel te snel nat.

Heel erg lang regent het gelukkig niet. Als ik de top nader komen er enkele opklaringen. Zodra de zon schijnt is het meteen te warm om te wandelen in de regenbroek. Even later gaat ook de regenjas uit. Vlak bij de top staat een stormachtige wind, hier doe ik mijn regenjas weer aan. Ik ben blij dat het op de top even mooi weer is en ik geniet van de vergezichten. Stel je voor je wandelt deze 3069 meter hoge berg op en je ziet alleen maar mist.

Ik zie op tegen de afdaling. Om van ruim 3000 meter hoogte af te dalen over lastige keien en vele kilometers als trappen aangelegde paden lijkt me lood zwaar. Maar ja, eenmaal boven heb ik geen keus en moet ik weer naar beneden wandelen. Op de terugweg heb ik beter weer dan op de heenweg. Als ik op 2400 meter hoogte weer de krater in wandel zie ik midden in een vlak gedeelte. Op dat vlakke deel ligt het dorp Cilaos. Dit is geen perfecte krater maar een Caldera. De krater is deels ingestort en rond het vlakke deel zie ik allemaal ravijnen. Ik vraag me af of het morgen weer een hele klus gaat worden om de krater uit te klimmen of dat er ergens een “gaatje” is, zodat ik morgen meteen richting zee kan afdalen.

Terug bij mijn fiets, daal ik meteen af naar Cilaos. In het dorp koop ik wat hapjes bij een stalletje met onder andere samosa’s. Bij de bakker koop ik brood en nog wat lekkers. Ik heb geen zin om vanavond in het donker van de camping naar het dorp te
lopen om te gaan uit eten.
Op de camping zijn nog een paar gasten. De wandelaar die er gisteren was is er nog steeds. Hij vertelt dat hij morgen omhoog gaat lopen en dat hij zal kamperen op de top. Bij zonsopkomst is de top en ook vaak de rest van het eiland helder. Op dat moment wil de wandelaar dus op de top staan. Thuis had ik ook al nagedacht om bijvoorbeeld de berghut te bespreken voor een nacht. Maar dat kwam allemaal erg lastig uit in mijn planning en bovendien heb je nooit de garantie dat het ook echt mooi weer is bij zonsopkomst.
In de avond ga ik al vroeg in mijn tent zitten. Het koelt snel af na zonsondergang.

Zondag 23 juli 2023 Pas de Bellecombe 112 km 1813 hm
Op 1600 meter hoogte ben ik in een chambre d’hotes. Eén van de andere gasten gisteren aan tafel heeft me verteld dat we hier aan de natte zijde van Réunion zijn. Of eigenlijk vertelde hij dat aan een Koreaanse toerist. Die Koreaanse toerist moest een keuze maken waar hij tijdens een heel kort bezoek aan dit eiland nog naar toe zou kunnen gaan. De Koreaan is bezig met een 70 dagen durende wereldreis waarin hij 60.000 vliegkilometers wil maken. Hij heeft gewoon te weinig tijd ingepland om dit eiland te bekijken.

Voor mij was al de informatie die de Koreaan kreeg ook nuttig. Zo weet ik nu dus dat het op de Piton de la Fournaise bijna altijd regent. Ook is de top afgesloten omdat er een vulkaanuitbarsting is. Ik kan wel de weg omhoog nemen naar Volcan Pas de Bellecombe. Deze weg loopt tot een hoogte van 2354 meter. Van daaraf wandelen naar de top op 2631 meter hoogte is dus helaas niet toegestaan.
Op het moment dat ik vertrek ziet het weer er best goed uit. Er zijn wolken en ook heldere stukken. Ik fiets door bergen met groen grasland waarop koeien lopen. Het zou ook zo maar de Jura in Frankrijk kunnen zijn. Het stijgingspercentage schommelt nogal. In de vele scherpen bochten in het Foret de Volcan gaat het vaak even met 15% omhoog. Op andere plaatsen is het vaak maar 5%. Ondanks de spierpijn van de wandeling eergisteren doorstaan mijn benen de 15%-passages prima. In het bos begint het een beetje te regenen.


Boven het bos krijg ik steeds meer last van motregen. Tegelijkertijd is het zicht op de krater van Cilaos uitstekend. De achterwand van de vulkaan met de Piton de Neiges is hoger dan de wand aan de zuidzijde. Zo lijkt het net of ik van boven schuin in de krater kan kijken.
Tot 2000 meter hoogte gaat de weg steil omhoog. Op mijn gps zie ik dat het daarna honderden meters bijna loodrecht naar beneden gaat. De weg buigt naar links en ik fiets net achter de beschutting van een soort kraterwand. Bij de Belvedère du Nez de Boeuf kan ik over de kraterrand in de diepte kijken.
Het weer wordt steeds slechter. Vooral als ik even tegen de wind in fiets word ik snel heel erg nat. Ik zou het beste om kunnen keren. Maar nu ik zo ver gekomen ben wil ik toch even naar de top.
Bij een parkeerplaat ga ik even onder een afdak staan schuilen. Aan de andere kant van de weg staan tenten opgebouwd. Die tenten zijn onderdeel van een 40 kilometer lange hardloopwedstrijd over bergpaden met 2000 hoogtemeters. Gisteren was er in de chambre d’hotes ook een hardloper.
Als ik verder fiets word ik snel heel erg nat. Ik doe mijn regenbroek aan en even later ook mijn fleece-vest. Dat laatste tegen de steeds kouder wordende regen. Ik blijf even langs de weg stil staan. De regen blijft maar doorgaan. Het heeft weinig zin om stil te staan. Mijn regenbroek is niet waterdicht, maar houdt wel de koude wind tegen.

Helaas zijn er bij alle parkeerplaatsen hoger op de berg geen schuilplaatsen meer. Ik voel steeds meer water in mijn schoenen lopen. Het is gekkenwerk om door te fietsen, maar tegelijkertijd ook zonde om nu nog af te haken.
Na Pas des Sables gaat de weg via een paar haarspeldbochten naar beneden. Daarna gaan de laatste 5 kilometer door een roodbruin vulkaanlandschap over een zandweg. Het is hier waarschijnlijk prachtig, maar ik zie niet veel meer dan mistbanken en heel veel regen.
Op de top van Pas de Bellecombe is een parkeerplaats en een “snack”. Ik kan er even binnen staan, net als een paar verzopen wandelaars die een taxi proberen te bellen om ze op te halen. Na een koek en een frisdrank fiets ik snel weer terug. Er is hier boven niets te zien en hoe langer ik hier blijf staan, hoe kouder ik het krijg. Ik start mijn 88 kilometer lange track naar de kust. Die track blijkt opeens maar 84 kilometer lang te zijn.

Het is natuurlijk waardeloos weer om af te dalen, maar aan de andere kant is een afdaling van 2354 meter hoogte naar zeeniveau ook een klein fietsfeest. Ik krijg het niet koud in de afdaling en het loopt heerlijk naar beneden. Rond de 1500 meter hoogte begin ik weer steeds meer te klimmen. Dat is niet de bedoeling. Het is eindelijk droog en ik klim naar 1900 meter hoogte. In een bushokje kijk ik op mijn telefoon en gps of er geen betere route is. Die is er gelukkig wel en even later zoef ik over een klein weggetje heel lang naar beneden.
Mijn nieuwe route gaat zo snel mogelijk naar de kust. Steeds lager betekent ook steeds minder regen. In Saint Pierre kom ik aan de kust. Bij een terrasje bestel ik een pasta. Ondertussen vraag ik me af waarom ik nog zo dik aangekleed ben. Het is helemaal niet meer koud. Als ik mijn fleece-vest uit doe, dan voelt het vest zwaar van de nattigheid. De pasta is vooral veel, maar niet erg lekker. Zo is het eten, in tegenstelling met het “echte” Frankrijk, vaak op Réunion.

Langs de kust is het af en toe even zoeken naar de juiste weg. Er is een slecht aangegeven fietsroute, maar op het laatst kan ik gewoon de N2 volgen. Dit is een vrij drukke kustweg. Er is geen alternatief. Het maakt me ook niet uit. Ik wil gewoon snel naar mijn B&B in Saint Philippe. Ik fiets tegen een warme vochtige wind in. Af en toe regent het weer hard genoeg om weer even mijn regenjas aan te doen.
Net voor zonsondergang ben ik bij de B&B. Een prima kamer met veranda in een tuin. Ze serveren geen avondeten. Ik stal mijn spullen en wandel terug naar het dorp. Bij een tankstation hebben ze een lekker Frans kaasje en vers stokbrood. Samen met een gebakje wordt dat mijn avondeten.

Zo hoef ik dus na het douchen niet meer buiten te komen. Ik wil namelijk niet nog meer natte spullen. Lange tijd ben ik nog bezig om mijn spullen te drogen. Mijn binnentent en buitentent drogen gelukkig lekker snel op de veranda. Ik heb 3 paar sokken (op-)nieuw gewassen. Die krijg ik moeilijk droog. Mijn fleece-vest ruikt niet meer fris. Die durf ik in deze vochtige omstandigheden niet te wassen, want ik verwacht dat ik dat vest niet droog krijg de komende dagen.

Maandag 24 juli 2023 Kerken van Réunion 92 km 908 hm
Ik ben vroeg wakker en ik wil vroeg vertrekken. Het regent niet op dit moment langs de kust. Niet ver van de kust hangen donkere regenwolken tegen de vulkaan. Mijn tent kan ik droog inpakken, mijn was is helaas niet droog. In de eetzaal van de B&B staat geen ontbijt klaar. Gisteren werd me vertelt dat s ’morgensvroeg het ontbijt zou klaar staan. Helaas werd me niet verteld vanaf hoe laat. Ik heb zelf stokbrood en kaas. Net als ik wil vertrekken komt de gastvrouw met het ontbijt. Helaas, ik vertrek.
Tegen een warme vochtige wind in fiets ik naar het oosten. De zon schijnt, maar boven me hangen ook wolken. Het lijkt een race tegen de regenklok te worden vandaag. Al snel ben ik in het uiterste zuidoosten en draait de weg naar het noorden.


Op de oostflank van de vulkaan zijn geen dorpen. Er is nauwelijks verkeer hier op de N2. De weg gaat door diverse lava-velden. Ik krijg steeds meer de wind in de rug en de regenbuien blijven op de hoger gelegen delen van de vulkaan hangen. Ik stop diverse keren om foto’s te maken van de lavavelden en de kustweg. Bij een aantal lavavelden staat een jaartal.

Verder naar het noorden komen er weer dorpen langs de N2 en het wordt dan ook drukker op de weg. Naast een fraai zwart lavaveld staat een eenvoudige kerk. Het is de Notre Dame des Laves. Ik stop even om de eenvoudige kerk van binnen te bekijken.
In Santa Anna staat wel een heel mooie kerk. De voorgevel is prachtig. Van binnen is de kerk eenvoudig. Wel is de kapel aan de zijkant fraai versierd. Na St Anna heb ik vanaf een brug zicht op een boom die vol met vogelnesten hangt. Ik denk dat er jonge vogels in de nesten zitten. De opening van de nesten is aan de onderzijde. De gele vogels gaan steeds onder het nest hangen om de jonge vogels te voeren.

Naar mate ik steeds dichter bij Saint Denis kom, draait de weg verder naar het noordwesten en krijg ik de zuidoosten wind recht van achteren. De dorpen beginnen zich aaneen te schakelen en ik mag niet meer op de N2 fietsen. Het laatste deel voor en na het vliegveld is er zelfs een fietsroute.
Halverwege de middag ben ik in het hotel waar mijn fietsdoos staat. Voor ik de stad in wandel ga ik eerst even zwemmen in het kleine zwembad achter het hotel. Ik heb honger op het moment dat ik de stad in loop. Dat is niet handig want de restaurants gaan pas laat open hier. Nadat ik de hele Rue de Paris heb afgewandeld, kom ik net na zonsondergang aan het waterfront. Er staat een heerlijk warme zeewind. Ik wil niet langer wachten met eten. In een pleintje aan zee met foodtrucks bestel ik eten. In het donker wandel ik terug naar het hotel.
Het is me vanavond niet gelukt in te checken voor mijn vlucht van morgen. Bij de receptie konden ze geen E-mails ontvangen, waardoor mijn formulier voor Madagaskar niet geprint kon worden. Ook heb ik op 3 plaatsen geprobeerd om te pinnen. Ook dat is niet gelukt.
Morgen vlieg ik dus naar Madagaskar en komt er een einde aan mijn bezoek van Réunion. Dit is een bijzonder stukje Frankrijk en het dak van de Indische Oceaan.

Ik ben 6 dagen op Réunion geweest. Ik heb er 428 km afgelegd met 9016 hoogtemeters. Daarvan waren 19 kilometers lopend en ongeveer 1600 hoogtemeters. Van de 6 nachten heb ik 3 nachten in hotels geslapen voor een gemiddelde prijs van € 61,33. Voor de 3 nachten op een camping heb ik 2 nachten €10,-- betaald. De prijs voor de derde nacht op een camping is ongeveer €40,--, maar deze heb ik niet betaald. Ik heb de camping een E-mail gestuurd om te kunnen betalen, maar ik heb geen reactie ontvangen. Ik heb 2 keer €20,-- betaald voor een airport-taxi. Voor het eten en drinken heb ik per dag €31,67 uitgegeven.
In totaal heb ik €72,33 per dag uitgegeven. Daarbij komen ook nog de kosten van de vliegreis van €78,79 per dag.