Frankrijk 2022 Honderd Cols Tocht Noord

Zaterdag 23 juli 2022  Terug op de Honderd Cols Tocht 96 km 985 hm
Voor het derde jaar op rij ga ik een deel van de Honderd Cols Tocht fietsen. De afgelopen twee jaar ben ik met de auto naar Frankrijk gereden. Dit jaar ben ik vanaf Vlissingen langs de Belgische kust en vervolgens langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog naar Frankrijk gefietst.
Ik sta op een camping in St Blaise. Dit is nog op de “Frontlijnroute”. Over een paar kilometer fiets ik de Honderd Cols Tocht weer op bij kilometer 104 van de omschrijving. Om op kilometer 104 te komen moet ik mijn gps aan zetten. Dat is sinds gisteren een probleem. Daar waar tot gisteren de aan/uit-knop zat, zit er nu een gat in mijn gps-apparaat. Ik stop het uiteinde van mijn bril in het gat. Helaas de gps gaat niet aan. Daarna probeer ik het nog 3 keer met een pen om mijn gps aan te krijgen. Plotseling gaat de gps weer aan. Mooi, ik kan weer op pad.
Het landschap hier op de Honderd Cols Tocht is geheel anders dan het landschap de afgelopen week. De goud gele akkers hebben plaats gemaakt voor groene weilanden en er is veel meer bos.

Al snel fiets ik een côte op en snel daarna de Col de Mon Repos. De weg loopt door een bos heel langzaam omhoog. Het hoogteverschil van deze pas is maar 150 meter, maar omdat de weg zo langzaam omhoog gaat duurt het wel lang voordat ik op de top ben. Het is broeierig warm vandaag, waardoor mijn shirt nat is van het zweet op het moment dat ik op de top aan kom.
Voorlopig is dit de laatste col. De eerste 200 kilometer zijn er geen cols meer op de route. Dat wil niet zeggen dat het vlak is. Een vlak stuk weg is een zeldzaamheid.

Rond de middag ga ik lekker op een bankje liggen slapen. Na de powernap lijkt het heel kort even of alle power uit mijn benen verdwenen is. Gelukkig verdwijnt het slechte gevoel in mijn benen bij het eerste stuk dat ik bergop moet fietsen.
Na de pauze zie ik voor de derde keer vandaag een vos. Dit keer zijn het zelfs 4 vossen. Zodra ze me zien lopen 2 vossen weg. De twee andere vossen blijven spelen op het akker.

Bij Xertigny is de batterij leeg van mijn gps. Ik fiets door tot bij de bakker in het dorp. Daar eet ik een gebakje terwijl ik probeer mijn gps weer aan te krijgen met nieuwe batterijen. Helaas alle pogingen mislukken.
Aan de hand van kaart en routebeschrijving fiets ik verder richting een dorp met een camping. Fietsen zonder gps vind ik wel heel erg primitief. Ondanks mijn gedetailleerde kaart en goede routeomschrijving vraag ik me steeds weer af of ik wel op de juiste route fiets.
Na ruim 10 kilometer heb ik een helder moment. Ik sluit mijn gps aan op mijn  battery pack. Zodra de gps is opgestart haal ik de battery pack weer weg. Het is iets wat onhandig maar zo ga ik de komende tijd proberen te fietsen met gps.
Het laatste deel naar de camping kom ik langs de waterscheiding tussen de Noord Zee en de Middellandse Zee. Niet veel later kom ik in Fontenoy. Dit plaatsje ligt aan een fietsroute door een rivierdal. Vanaf het dorp moet ik een klein stukje omhoog fietsen naar de camping. Ik haal een paar andere fietsers in, die duidelijk niet gewend zijn om bergop te fietsen. Op de camping zijn veel andere fietsers.

Op de camping is een eenvoudig restaurant. De serveerster kijkt me boos aan, omdat ik niet gereserveerd heb. Gelukkig heeft ze nog wel plaats als ik meteen wil eten. Ik mag overal plaats nemen van haar. Zodra ik een stoel op pak, blijkt dat ik overal mag zitten behalve op de plaatsen die gereserveerd zijn. Er staat alleen niet aangegeven welke tafels zijn gereserveerd. Gelukkig is er toch nog een mooi schaduwplekje vrij buiten op het terras voor me.

Dinsdag 26 juli 2022  De Abdij van Cluny 101 km 1144 hm
Rond 8 uur verlaat ik de camping van Beaune. Het zonnetje schijnt en het is heerlijk weer terwijl ik door prachtig groene wijngaarden fiets. De route slingert tussen de druivenvelden en wijndorpjes door. Ik weet niet wat er mis is met mijn benen. Ik heb het gevoel dat ik vanochtend maar heel langzaam vooruit kom.


Na een paar uur fietsen heb ik de wijngaarden achter me gelaten en fiets ik afwisselend door bos, weideland, graanvelden en nog af en toe een wijngaard. Halverwege een wat langere beklimming ga ik in een bushokje zitten om wat te eten. Terwijl ik eet geniet ik van het weidse uitzicht over een oud dorp en het dal er achter. Op de routeomschrijving zie ik dat ik op de Côte d’Aluze sta.

Amper 10 kilometer na deze pauze heb ik al weer zin om pauze te houden. Ik stop even. In de omschrijving zie ik dat ik bijna boven op de Côte de Barizey ben. Ik besluit meteen naar de top te fietsen en ik hoop dat ik daarna lange tijd makkelijk door kan fietsen voor ik weer ga pauzeren.
Na de Côte de Barizey krijg ik even een lekkere afdaling. Vervolgens gaat het nog maar weinig omhoog of omlaag. Zo kan ik nog lang door fietsen tot de volgende pauze.

Ik fiets door allemaal kleine dorpjes waar geen winkels zijn. Rond het middaguur zie ik nog steeds geen bakker of dorpswinkel om wat te eten en te drinken te kopen voor vanmiddag. In Laives maak ik een extra rondje door het dorp. Ik zie helaas geen winkels. Wel is er een café/restaurant. Ik vraag de ober of ik er een broodje kan eten. Ik krijg meteen een tafel op het heerlijke buitenterras toegewezen en er wordt een groot bord met het driegangenmenu voor me neer gezet. Dit is wel iets meer dan de bedoeling was, maar als ik zie dat één van de voorgerechten ham met meloen is ben ik verkocht.
Bij het opnemen van de bestelling moet ik ook al de keuze voor het toetje doorgeven. Ik kies fromage. De ober wil weten of ik fromage of fromage blance wil hebben. Ik kies het laatste. Het blijkt echter geen witte kaas -zoals ik dacht-, maar kwark te zijn. Die kwark smaakt prima. Ik denk ondertussen dat het misschien eens tijd wordt om beter Frans te leren.

Eén van de andere gasten op het terras maakt een opmerking dat ik geen elektrische fiets heb, maar wel voldoende water bij me heb. De vrouw wijst naar de 3 stuks 1,5 liter flessen op mijn fiets. Met het heerlijke warme weer op deze reis zijn die flessen bijna elke dag leeg op het einde van de dag.
Voor het laatste deel van mijn fietstocht vandaag staan er nog 3 bergpassen en 1 heuvel op het programma. Ik heb geen idee waarom mijn fiets vanmiddag een stuk makkelijker rolt dan vanochtend. De bergpassen die ik over fiets zijn maar mini bergpassen. Ondanks dat zijn de vergezichten indrukwekkend en ik fiets ook langs diverse fraaie kastelen. Op de bergpassen staan helaas geen bordjes met de naam en hoogte van de col.
In Cluny zet ik mijn tent op op de camping en wandel na een douche het plaatsje in. Het museum van de Abdij van Cluny is reeds gesloten. Ik vind dat niet heel erg jammer. Ik ben niet iemand die vaak een museum bezoekt en gisteren ben ik ook al in Beaune naar het museum Hotel Dieu geweest. Ik mag nog wel een half uur rond lopen door de abdij. Ik betaal de entreeprijs en wandel nog een half uur door wat eens één van de grootste kloosters ter wereld was. Of dat laatste juist is moet ik thuis nog maar eens opzoeken, want ik mis nu natuurlijk wel de extra informatie uit het museum. Het belangrijkste en leukste vind ik altijd dat ik een goede indruk van de architectuur krijg en dat krijg ik nu wel.

Terug op de camping bestel ik bij een eenvoudige keet een kebab met friet. Zo kom ik vandaag met 2 warme maaltijden aan mijn broodnodige calorieën. Morgen verlaat ik de Honderd Cols Tocht om een verbindingsstuk tussen kilometer 535 en 3521 te fietsen.

Vrijdag 29 juli 2022  Jura 103 km 1421 hm
Eergisteren heb ik bij Les Depots de Honderd Cols Tocht verlaten en ben ik naar Pont d’Ain gefietst. Gisteren ben ik vanaf Pont d’Ain naar kilometer 3521 van de Honderd Cols Tocht gefietst.
Vanochtend vertrek ik vanaf de camping van St. Claude op kilometer 3573. In het stadje fiets ik langs de kathedraal naar een bakker om een sandwich voor onderweg te kopen.
In de stad begint de weg al omhoog te lopen. De eerste beklimming van vandaag gaat heel langzaam omhoog tegen de bergwand van een lang gerekt dal. Ik klim van 400 naar 700 meter hoogte. Op een hoogte van ongeveer 700 meter hoogte fiets ik lange tijd langs een spoorlijn. Het is een leuke slingerweg. Twee keer is er een spoorbrug op pilaren. Ik slinger tussen de pilaren door naar de linkerzijde van de spoorbaan en door de laatste pilaren van de brug meteen weer terug naar de rechterzijde.

Bij Morez fiets ik pas definitief het dal uit naar een hoogte van boven de 1000 meter hoogte. De Jura is een oud gebergte met afgeplatte bovenzijde en diepe dalen erin. Nu ik op hoogte ben fiets ik door een golvend grasland met bos er omheen.
De dorpen hier in de Jura vind ik niet erg mooi. Ze hebben grote gebouwen en huizen. Aan de regenzijde zijn de grote wanden bekleed met bijvoorbeeld stukjes hout. Op veel plaatsen is dat hout zo oud dat het uit elkaar begint te vallen. Soms zijn die wanden niet voorzien van hout maar van leisteen. Dat ziet er ook niet fraai uit. Maar het kan nog beroerder. Er zijn wanden met zinkplaten of nog lelijker met geprofileerde staalplaten. Op deze manier lijken huizen meer op fabrieken. Soms hebben ze zelfs kerken voorzien van geprofileerde staalplaat.



Nu ik op het hoge plateau ben aangekomen, merk ik ook dat ik zware benen heb gekregen. Het is gaan regenen. Erg hard regent het niet. Het is jasje aan en weer jasje uit weer. Heuvel op gaat de windstopper meestal uit en heuvel af weer aan.
Ik denk dat ik het beste snel door kan fietsen naar Col de St Sorbin. Daarna kom ik iets lager in de bergen en hoop ik dat ik minder kans op regen heb.
Halverwege de middag fiets ik de Col de St Sorbin over. De regen verdwijnt daarna snel en het wordt steeds zonniger. Een paar uur later lig ik op de camping bij Levier in mijn zwembroek bij het zwembad. En weer een uur later eet ik een pizza op her terras voor de camping.

Zondag 31 juli 2022  Tour de France Femmes 97 km 1853 hm
Ik sta op de camping van L’Isle sur le Doubs. Ik neem aan dat er langs de Doubs een vlakke fietsroute is, want er zijn veel fietsers op de camping. Er zijn niet alleen fietsers die vlakke routes fietsen. Er staat ook nog een Nederlands stel die ook de Honderd Cols Tocht fietst. Dat stel zat gisteren op het terras voor de receptie. Ze vroegen zich af hoe ze de pizza’s bakken die je hier in Frankrijk op veel plaatsen uit de automaat kunt halen. Ik hoorde dat en ik vertelde ze dat ik ook benieuwd ben hoe je binnen 3 minuten een pizza uit een automaat kunt toveren.
De Honderd Cols Tocht fietser komt net terug van de bakker als ik mijn tent af breek. Hij vertelt me dat er achter op de camping vlak bij hun tent ook een pizza automaat staat. Er is nu iemand pizza’s aan het bakken die daarna in de automaat gelegd worden.
Naast me stond een Duitse fietser die voor een goed doel naar Tunesië aan het fietsen is. Hij is vanochtend al vroeg vertrokken. De andere fietser die ook naast me staat op het veld voor het toiletgebouw van de camping is een Oostenrijker. Ik zeg hem gedag voor ik de camping verlaat.


Ik fiets uren lang door de heuvels. Op de twee heuvels -de Côte de Corcelles en de Côte des Valettes- is de weg even heel erg steil. Dat is jammer, want dit vergt even heel veel kracht. Ik wil zo fris mogelijk vanmiddag starten aan de beklimming van de Col du Ballon d’Alsace. Dus die 2 steile heuvels had ik dus liever op een ander moment opgefietst.
Eten stel ik steeds weer uit tot ik halverwege het aantal kilometers ben van de tocht van vandaag. Maar voor ik stop wordt het steeds drukker op de weg naar Giromagny. Er zijn extra parkeerplaatsen aangelegd. Ik ben op het parcours van de Tour de France voor vrouwen. Ik vraag me af hoever mijn route over het parcours gaat. Bij een parkeerplaats vraag ik na bij iemand die daar het verkeer aan het regelen is of ik verder de Ballon d’Alsace op mag fietsen. Ik krijg uitgelegd hoe ik moet fietsen naar de Ballon d’Alsace. Dat is natuurlijk geen antwoord op mijn vraag.
Na mijn eetpauze fiets ik de bergpas op. Er zijn heel veel wielrenners op de weg. Langs de route zijn er al mensen die hun auto geparkeerd hebben en op stoeltjes zitten te wachten op wat komen gaat. De beklimming is niet steil. Meestal is het stijgingspercentage rond de 5%. Mijn benen fietsen liever met 7 of 8% omhoog. De benen hebben het de eerste kilometers daardoor moeilijk. Ik neem daarom nog een extra pauze.
Na de pauze kom ik al snel bij een serie met haarspeldbochten. Ik fiets lang door bosgebied, dus ik zie helaas weinig van het berglandschap. Naarmate ik hoger kom op de bergpas, kom ik beter in mijn ritme. De laatste kilometers fiets ik makkelijk omhoog. Er is geen bos meer en ik kan eindelijk genieten van de prachtige berglandschappen. In de laatste kilometer naar de top staat de berm vol met geparkeerde auto’s.

Boven op de top mag ik niet meer verder fietsen. Ik mag wel verder wandelen. Ik heb geen idee of ik ook nog mag afdalen. Ik wandel honderd meter over de top. Ik zie wielrenners over de top wandelen. Ik vraag me af of die wel nog gaan afdalen. Ik wil natuurlijk niet terecht komen tussen de wielrensters van de Tour de France. Ik besluit maar af te wachten tot de wielrensters weer voorbij zijn.
Ik sta net voor de dranghekken die op de top staan. Tussen allemaal mensen met bolletjes truien aan wacht ik af. Na ruim een uur komt de reclame karavaan langs. Vanaf auto’s worden allemaal reclameartikelen gegooid naar de toeschouwers. De Franse vrouw die naast me staat, kijkt afkeurend naar een stel Nederlandse meiden die al deze reclamerommel hebben opgeraapt. Ze zegt er afkeurend bij dat haar meiden waarschijnlijk ook op zoek zijn naar deze rommel. En ja, inderdaad komen haar dochters ook even later terug met tasjes vol met reclamerommel.

Weer een uur later komen de rensters naar boven. Er wordt hard geslagen op de borden die over de dranghekken hangen en er klink een luid applaus elke keer als er een paar rensters voorbij komen. De laatste rensters krijgen het beste applaus. Al met al is het best sfeervol en ik vind het ook wel leuk om dit een keer gezien te hebben. Ik ben een sporter en veel minder een sportkijker. Nu ik hier toevallig in de tour terecht ben gekomen was dit best een aardige belevenis, maar normaal zou ik hier nooit naar toe gaan.
Na de bezemwagen kan iedereen weer naar beneden. In een file van auto’s en wielrenners neem ik de spectaculaire afdaling. Door de hoge snelheid mis ik in St Maurice een afslag. Via een kleine omweg fiets ik terug naar mijn track. Er zijn hier al campings, maar ik wil liever nog de volgende col over fietsen vandaag. Het zou mooi zijn als ik morgen kan starten met als eerste beklimming de Grand Ballon met bijna 1000 meter hoogteverschil.

Over kleine rustige wegen fiets ik de Côte de la Haitroie over. Van de drukte van de Tour de France merk ik hier niets meer. In alle rust fiets ik daarna de makkelijke Col du Busang over. Op de top kom ik weer op een grote weg. In de snelle afdaling komt de Grand Ballon in zicht.
Tegen de tijd dat ik aan kom op de camping bij Urbès is de receptie al gesloten. Een jonge Duitse fietser zit voor de receptie. Hij weet niet waar hij zich aan moet melden. Bij het restaurant tegenover de receptie vraag ik na of ze weten of we de camping op mogen gaan. Gelukkig mogen we de camping op en morgen kunnen we ons melden bij de receptie.
Samen met de Duitse fietser zoek ik een kampeerplekje op de camping. De Duitse fietser gaat daarna zelf koken terwijl ik plaats neem in het restaurant bij de receptie. Later op de avond hebben we nog een gezellige avond voor onze tenten. Ik betaal aan de Duitse fietser het kampeergeld voor ons beide. Ik wil namelijk niet wachten tot de receptie morgen om 9 uur open gaat. Hij wil pas na 9 uur vertrekken en zal ons dan aanmelden.

Woensdag 3 augustus 2022  De laatste cols 95 km 1623 hm
Na een paar prachtige bergetappes door de Vogezen ben ik gisteren in Saverne aangekomen. De camping staat vol met Duitse en Franse fietsers omdat dit een kruispunt is van verschillende fietsroutes. Het is natuurlijk ook het begin en eindpunt van De Honderd Cols Tocht. Voor mij is Saverne het begin van de laatste dag op De Honderd Cols Tocht.
Ik vertrek vroeg vanaf de camping. Henri stuurt me een appje dat hij met de auto vertrokken is uit Nijmegen. We hebben vanmiddag afgesproken. Hij is vroeg vertrokken omdat het vandaag erg warm gaat worden.
Meteen in de straten van Saverne begin ik aan de eerste beklimming van vandaag. Het eerste uur fiets ik over een tweebaansweg en een route forestière zonder dat ik iemand tegen kom. Het is dus heerlijk rustig fietsen door de bossen van de Vogezen. Hoewel het nog niet warm is, voel ik wel al dat het een warme dag gaat worden vandaag.

Een bord “route barre” negeer ik. Al weken lang fiets ik langs deze borden. Meestal wordt er dan ergens aan de weg gewerkt, maar volledig afgesloten was de weg nooit voor me. Een paar kilometer verderop blijkt dit keer wel dat de weg geheel is afgesloten. Eén van de mannen die aan het werk is vertelt me dat de weg is afgesloten en kijkt me verbaasd aan alsof hij wil zeggen “Waarom ben je dat bord route barre voorbij gereden?”. Gelukkig kan ik heel makkelijk een tiental meters door het bos wandelen om voorbij het ruim één meter diepe gat in de weg te komen.
Een paar kilometer verder zie ik 15 herten in de verte de weg over steken. Als ik dichterbij kom, schrikt één hert en rent weg. Honderd meter verder staan rechts van me op een berghelling -verscholen in het bos- de overige 14 herten me aan te kijken. Ik durf niet te stoppen, want ik verwacht dat ze bij elke onverwachte beweging zullen weg rennen. Ik blijf naar de herten kijken terwijl ik rustig verder fiets. Tussendoor kijk ik ook een keer tussen de bomen door naar links. Naar links zie ik het vlakke Rijndal met het silhouet van het Zwarte Woud op de achtergrond.
Vanaf de Col de Valsberg kom ik op iets drukkere wegen. In een dorp in de afdaling koop ik een broodje bij een bakker. In het begin van de middag begin ik aan de beklimming van de Col de L’Engin. Ik spreek met Henri af om elkaar op de top te ontmoeten.

Op een heerlijke rustige weg fiets ik omhoog. Als ik bijna boven ben ontvang ik een appje van Henri. Hij kan de Col L’Engin niet vinden op de navigatie. Ik stel voor om dan maar op de Col du Donon af te spreken. Net voor de top van de Col L’Engin zie ik dat Henri op de top weg rijdt. Ik zwaai en roep nog naar hem. Maar ik ben helaas net een minuut te laat. Henri had op de navigatie de Col L’Engin niet gevonden, maar zonder dat hij het wist was hij toch op de juiste plek.
Even later ontvang ik weer een appje. Ik fiets de Col du Donon over, maar ik zie geen bordje met de col. Er zijn wel diverse restaurants en parkeerplaatsen. Op de kruising bij de col zie ik het volgende appje. Henri stelt voor om maar op de camping bij Senones af te spreken, want het is hem niet duidelijk waar de Col du Donon is. Ik zie dat er een paar honderd meter naar het zuiden een Nederlandse auto geparkeerd staat langs de weg. Ik kan van deze afstand niet zien of Henri het is. Ik stuur snel een appje met de mededeling dat ik op de kruising sta. Zodra Henri begint te rijden naar de kruising, zien we elkaar.
Samen drinken we een cola op het terras bij het restaurant op de kruising. Daarna rijden we apart naar de camping. Ik fiets over een rustige bosweg mijn laatste col van De Honderd Cols Tocht op. Na het bordje “Col de Prayé” volgt een heerlijke afdaling waarin het snel warmer wordt. Henri is al op de camping municipal in Senones als ik daar aan kom.

In de avond gaan we met de auto van Henri naar Moyenmoutier. Daar eten we een mega mixed gril op een terrasje langs de hoofdweg. Morgen fiets ik vanaf de camping ook de 6 kilometer naar Moyenmoutier. Dat is dan het einde van De Honderd Cols Tocht voor me. Ik zal dan weer de route van “fietsen langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog” oppakken.
Alle 12 de nachten op het noordelijke deel van De Honderd Cols Tocht heb ik op een camping gestaan. Ik heb op dit deel 1247 kilometer gefietst met 17873 hoogtemeters. Ik heb € 40,83 per dag uitgegeven. Dit is inclusief €10,50 per nacht voor de campings en inclusief 2 keer € 11,-- voor de musea.
Ik heb alle dagen een warme maaltijd in een restaurant of bij een eettent op de camping gegeten. Ik heb ook alle dagen belegde broodjes en andere lekkere dingen die ik bij de bakkers onderweg kon kopen gegeten. Door het warme weer heb ik bij de bakkers ook veel frisdrank gekocht. Ik vind het verrassend dat ik maar € 40,83 per dag heb uitgegeven in een West Europees land.