Rusland
Vrijdag 28 juli 2017  Nieuwe wereldreis 
Gisteren ben ik aan nieuwe wereldreis begonnen. Deze reis heb ik gepland in drie delen. Reisdeel 1 gaat door Azië en begint met de Trans Siberië/Trans Mongolië Express. Net na de Russische grens wil ik de trein verlaten en dan vanaf Mongolië naar Myanmar fietsen. Dit wordt een reis van bijna vijf maanden.

Reisdeel 2 wordt een fietstrip door Midden Amerika van Panama naar Denver. Hiervoor heb ik zes maanden ingepland. Het laatste reisdeel wordt waarschijnlijk een tocht van vier maanden door het zuiden van Afrika van Kaapstad naar Lusaka en terug naar Kaapstad. De planning van dit rondje wil ik later in overleg met mijn reisgenoten vaststellen.

Tijdens het inplannen van deze reis heb ik alle vrienden en familie die ook -ongeveer 10 jaar geleden- mee gefietst hebben op mijn eerste wereldreis gevraagd of ze weer een stuk mee willen fietsen.
Els, Toine, Bart en Tim reizen nu mee over de Transsiberische spoorlijn. Ik stap -samen met Vincent- in Suche Bator -net na de Russische-Mongoolse grens- uit de trein, terwijl Els, Toine, Bart en Tim per trein verder gaan naar China. Vincent fietst mee -tot eind augustus- door Mongolië.
In Amerika wil Bart ongeveer 10 weken mee fietsen van Los Angeles tot aan Denver. Zijn vriendin fietst waarschijnlijk ook nog een aantal weken mee. In Afrika willen Ine en Marcel twee maanden mee fietsen van Zambia via Lesotho naar Kaapstad. 
We hebben voor de Azië-reis vliegtickets, een aantal hotelovernachtingen en treintickets voor de Trans Mongolië Express gekocht bij de "treinreiswinkel". 
Voor Rusland, Mongolië en China hebben we in Nederland al een visum aangevraagd. Voor China kon ik twee keer een 30 dagen visum krijgen. Hierdoor heb ik mijn reis zo gepland dat ik eerst 30 dagen naar Xian -in het midden van China- fiets. Vandaar ga ik tien dagen per trein reizen naar het buitenland en via Beijing en Shanghonlegvelai terug naar Xian. Vervolgens wil ik mijn tweede visum van 30 dagen gebruiken om naar Vietnam te fietsen. Al deze treinreizen door China -inclusief de overnachtingen rond de treinreizen- heb ik reeds geboekt bij de treinreiswinkel. Hiermee heb ik mijn reisplanning voor het eerste deel door Azië vastliggen. Eerst tien dagen door Rusland, dan 30 dagen door Mongolië en 30 dagen door China. Dan zal ik China een week verlaten en vervolgens weer 30 dagen door China fietsen.

Samen met Vincent, Els, Toine, Bart en Tim ben ik gisteren naar Moskou gevlogen. We hebben een hotel ten noorden van het centrum. Vanaf ons hotel wandelen we naar een metrostation. Bij het metrostation willen we zes 11-rittenkaarten kopen. We hebben in onze reisgidsen gezien dat dit mogelijk is. Bij de kassa voor het metrostation hangt een overzicht met de tekst in Cyrillisch schrift. Het is voor ons erg moeilijk leesbaar en omdat de 11-rittenkaart niet meer blijkt te bestaan begrijpen we niet goed wat er staat. Een vriendelijk man probeert ons te helpen, maar omdat hij niet goed Engels spreekt wordt de spraakverwarring alleen maar groter. Het lukt ons uiteindelijk om zes kaarten te kopen met 20 ritten voor de metro.
We proberen het juiste perron te vinden om met lijn 9 naar het zuiden te reizen. Een Russische vrouw helpt ons en brengt ons naar het juiste perron. Ze is zo aardig dat ze ons ook naar onze eindbestemming brengt. Zo kunnen we haar volgen bij het overstappen. We begrijpen geheel niet hoe we hier de goede metrotreinen kunnen vinden.
We stappen uit vlakbij het Rode Plein. Toine heeft hier een gratis rondleiding bespoken. Om 10.30 uur melden we ons bij het standbeeld van Chukov. We lopen twee uur lang achter onze Russische gids aan over het Rode Plein, langs het Kremlin en door de winkelpassage van Goem.
In de prachige winkelpassage van Goem is een kleine tentoonstelling ingericht met daarop de bouwplannen voor het aanleggen van een vaste verbinding tussen de Krim en het vaste land van Rusland. We eten hier een ijsje, naast alle chique winkels is dit de hoofdattractie van het winkelcentrum.
Als we weer terug zijn bij het standbeeld van Chukov, betalen we onze gids en lopen het Rode Plein op. Bij de Kazankathedraal lopen we de Nikolskaya (straat) in. We zoeken een restaurant voor de lunch. Op het terras en de begane grond van een restaurant is het zo druk dat we alleen nog maar plaats kunnen nemen op de eerste verdieping. Het is een verrassend stijlvol ingerichte eetzaal en het eten is heerlijk.
Na het eten lopen we een souvenierwinkel in. Tim wil graag een Russsische muts kopen. De echte mutsen van bijvoorbeeld echt vossenbont kosten rond de € 180,--. Dat vindt hij veel te duur. Er is een alternatief van bont van een konijn, ondanks dat deze veel goedkoper is, ongeveer € 50,--, vindt hij deze ook nog te duur. Voor ruim € 10,-- koopt hij een muts van namaakbont. Deze is net iets minder mooi, maar toch heel leuk. We maken foto's van elkaar met de muts.

KathedraalWe wandelen over het Rode Plein naar de Moskou rivier. Iets ten westen van het Kremlin komen we bij Christus Verlosser-kathedraal. Bij de ingang blijkt dat de mannen niet met de korte broek naar binnen mogen. Vincent heeft een lange broek aan en loopt samen met Els naar binnen. Toine, Bart en Tim blijven buiten wachten. Ik rits mijn pijpen aan mijn broek en loop naar binnen. De kerk is mooi van binnen. Het is een koepelkerk met vier korte zijbeuken. De wanden zijn beschilderd in donkere kleuren. In één zijbeuk hebben ze een soort witte kapel met toren gebouwd. Het contrast met de donkere wanden van de kathedraal is fraai. Samen met Vincent loop ik de trap op naar het dakterras. We sturen een sms naar de anderen dat ze maar even wat moeten gaan drinken terwijl wij uitkijken over Moskou. Het zicht over de rivier en het Kremlin is mooi.
Terug bij het Kremlin blijkt dat de kaartverkoop reeds gesloten is. We besluiten morgen terug te komen voor een bezoek aan het Kremlin. Ik loop met Bart en Tim nog naar het Rode Plein. Ik wil er nog een keer foto's maken. De zon schijnt en de lucht is nu veel helderder dan bij onze rondleiding vanochtend.
Terug bij het Kremlin lopen we met zijn allen naar de metro. De metro is één van de grootste bezienswaardigheden van deze stad. De metrostations zijn gebouwd als een soort paleizen. De wanden hebben fraaie ornamenten, verlichting en muurschilderingen. Morgen willen we een tour door de metro maken en enkele van de mooiste stations bekijken. We beginnen ook door te krijgen hoe we de weg kunnen vinden in de metrostations. Het blijft echter wel erg lastig om de namen van de stations te lezen in het Cyrillisch schrift.



Vlak na het verlaten van de metro lopen we het winkelcentrum in -dat op ongeveer een kilometer van ons hotel staat- om boodschappen te doen. We kopen feta-kaas, tomaten, komkommer en brood. Dit eten we op op onze hotelkamers. s'Avonds drinken we nog wat in de lobbybar op de begane grond van ons hotel.

Dinsdag 1 augustus 2017 Transsiberische Spoorlijn
Gisteren zijn we met drie taxi's naar het Yaroslavlsky treinstation gereden. Vincent in één taxi met zijn fiets en bagage, ik in één taxi met mijn fiets en bagage en Els, Toine, Bart en Tim in de derde taxi. Om 13.50 uur zijn we vertrokken met de Trans Siberië Express. We zullen 88 uur in deze trein blijven tot Irkutsk, waar we een uitstapje zullen maken naar het Baikalmeer en een dag later gaan we verder met de Trans Mongolië Express.
Samen met Vincent verblijf ik in de achterste coupé. Een coupé is voor vier personen, maar omdat we onze fietsen moeten stallen hebben we samen een hele coupé gereserveerd. De fiets van Vincent ligt in de bagageruimte boven het gangpad. Mijn fiets ligt op één van de twee bovenbedden. Het tweede bovenbed hebben we niet nodig. Onze fietstassen liggen in de bakken onder onze banken, die s'nachts de functie hebben van bedden. Beddengoed is aanwezig in de trein.

Volgens de regels mag je 36 kilo bagage meenemen. Afwijkende bagage -zoals fietsen- moet goed verpakt worden en mag niet meer dan 180 cm bedragen bij optelling van lengte, breedte en hoogte. We hebben beide 45 kilo bagage en Vincent heeft zijn fiets mooi klein ingepakt, maar de optelling van de lengte, breedte en hoogte van mijn fietshoes is meer dan 250 cm. Ik heb de trappers, standaard, wielen en spatborden gedemonteerd en mijn bagagedrager verder naar het frame toe gedraaid. Ik heb niet -zoals Vincent heeft gedaan- het stuur en zadel van de fiets afgehaald.

Els, Toine, Bart en Tim verblijven in de coupé naast ons. De meeste andere gasten in onze wagon zijn Nederlanders die bij de Treinreiswinkel of Tiara hun reis hebben Fiets in treingeboekt. De volgende wagon is derde klas. Dit is een soort slaapzaal, net als bij ons zijn het stapelbedden met twee bedden boven elkaar. Er zijn hier geen tussenwanden en op de plaats waar bij onze wagon een gangpad is staat hier een extra rij stapelbedden.
Onze wagon heeft een provodnitsa. Deze dame straalt gezag uit en zorgt voor de organisatie in onze wagon. Bij tussenstops sluit ze de wagon aan één zijde af en bewaakt ze de toegangsdeur aan de andere zijde van onze wagon. Ze sluit het toilet bij lange tussenstops. Dit is nodig omdat bij het doorspoelen alles op het spoor valt en dat wil je natuurlijk niet hebben op het station. Ze zorgt er ook voor dat er steeds toiletpapier aanwezig is en dat er voldoende koud en warm drinkwater aanwezig is bij de tappunten voor in de wagon. Het tappunt voor het gekookte water is een prachtig stukje Sovjet-techniek van een ketel met allerlei leidingwerk eraan.
Zoals ik al schreef duurt deze bijna 5.200 kilometer lange treinreis 88 uur. Er zijn ongeveer 80 tussenstops. Meestal stopt de trein maar enkele minuten, maar enkele keren per etmaal is er een stop van 15 minuten tot één uur. De eerste lange stop was de leukste onderbreking. Op het perron stonden Russen spullen uit hun moestuin te verkopen. De meeste verkopers waren leuke oude vrouwen met een ouderwetse jurk aan en een hoofddoekje op. Ze verkochten onder andere aardbeien, knoflook en bessen. Ook was er een aantal verkopers met meer handelswaar in oude kinderwagens. Bij de tussenstops die later volgden waren er soms miniwinkeltjes met frisdrank, broodjes, souveniers en dergelijke op het perron.
In onze trein kunnen we eten kopen. Eén verkoopster komt af en toe langs met een karretje met frisdrank en wat broodjes en verder naar voren in de trein is een restauratierijtuig. We hebben hier nog bijna geen gebruik van gemaakt. De afgelopen twee avonden hebben Els en Toine eten gemaakt met de spullen die we vanuit Moskou en Nederland hadden meegenomen. We hebben veel gebruik gemaakt van het gekookte water uit de boiler om het eten te maken en voor thee en koffie.
We vermaken ons in de trein met het lezen van boeken, af en toe een praatje met de andere reizigers en we zien het Russische landschap aan ons voorbij trekken. Dat landschap bestaat uit veel bos met af en toe wat heuveltjes en wat gras en moerasland.

De dorpen langs het spoor bestaan uit leuke houten huisjes. Daarnaast zijn er natuurlijk de ongepolijste ruwe industrieterreintjes langs het spoor. Zoals overal in de voormalige Sovjet Unie heeft men bij het aanleggen van de industrie zich niet afgevraagd of het er wel mooi uitzag. Soms staan er lelijke betonblokken, op veel plaatsen loopt er lelijk leidingwerk boven de grond en door de slechte staat van onderhoud ziet het er nog beroerder uit. Dit alles heeft wel een aparte chaotische charme als tegenhanger van onze wereld waar we proberen om alles er perfect uit te laten zien.
In het begin van de avond rijden we Azië binnen. In een flits zien we een witte steen als markering van deze grens langs het spoor staan. Even later bereiken we Jekaterinaburg. Het is hier al donker. Het overzicht van de treintijden die we hebben is in Moskou-tijd. Doordat we al ruim een etmaal naar het oosten rijden is het hier reeds twee uur later. Tussen Moskou en Irkutsk is er vijf uur tijdverschil. Het verschil met Nederland is nog een uur extra.
Laat op de avond neem ik met een fles water een douche op het toilet. Er zit een gat in de vloer, dus het water loopt weg. Daar ben ik blij mee want ik wil geen plas water achter laten op ons toilet.

Zondag 6 augustus 2017 Trans Mongolië Express
Eergisteren zijn we -na een treinreis van 88 uur- in Irkutsk uitgestapt. Met een busje en een taxi zijn we naar  Listvyanka gereden. Listvyanka is een Russische badplaats aan het Baikalmeer. In een dal op ongeveer 800 meter van de kust hadden we drie kamers gehuurd in een leuk houten chalet. Vanaf ons hoog gelegen chalet hadden we op het einde van het dal zicht op het meer.
Na een broodnodige douche -in de trein was geen douche- en het wassen van onze kleren zijn we naar het meer gewandeld. Langs het meer was het gezellig druk met eettentjes, een smal kiezelstrand en boten die afgemeerd lagen aan het strand.

Els en Toine Bij het restaurant naast de vismarkt hebben we in de eetzaal op de eerste verdieping kebab en geroosterd vlees gegeten. Vanuit onze eetzaal hebben we goed zicht op de drukte van de kustweg en het strand. Voor het restaurant staat een grote Limousine geparkeerd. Op het strand worden foto's gemaakt van een bruidspaar. Dit is op onze reis door Rusland een dagelijkse gebeurtenis.
Ik ben samen met Vincent het koude water van het meer in gegaan. Ik ben al snel weer het water uit en laat me in de warme zon op drogen op het strand. Daarna wandel ik met Els, Toine, Bart en Tim langs de kust.
Op het einde van de middag ben ik met Vincent, Bart en Tim naar het observatorium gewandeld. Vanaf deze hooggelegen plek hebben we uitzicht op het ernorme grote meer en de bossen rond het meer. Op alle wandelingen kwamen we steeds de Nederlanders tegen die bij ons in de trein zaten.
Terug bij het chalet hebben we gegeten met een Duits stel. Het was gezellig aan tafel.
Gisteren zijn we in de ochtend weer naar het meer gewandeld. Vincent heeft gezwommen in het meer, ik heb alleen weer even een duik in het water genomen en me vervolgens op het strand laten opdrogen door de warme zon.
In de middag zijn we met een taxibusje terug naar Irkutsk gereden. We hebben onderweg goed op gelet of we de Zwitserse fietster -die ook het laatste stuk in de trein naar Irkutsk zat- nog zien fietsen. We hebben haar niet meer gezien.
In Irkutsk hebben we onze loodzware bagage op het station achter gelaten. We beginnen te balen van het rond slepen van onze fietsen met bagage. We moesten echter nog even geduld hebben om nog één keer verder te gaan met de trein.
Irkutsk heeft de bijnaam "Parijs van het oosten". In het verleden was die naam misschien heel toepasselijk. Nu staan er veel fraaie oude houten gebouwen en een paar prachtige kerken. Daarnaast zijn parken en wegen die veel te ruim zijn opgezet. Ik denk dat die wegen en parken door de Sovjets zijn aangelegd samen met een paar betonnen blokken voor de Communistische partij. De sfeer is daarmee uit de -eens misschien wel gezellige binnenstad- gehaald.
We zijn samen vanaf het station de stad ingewandeld en hebben vlak bij het Theater bij een fraai ingerichte pizzaria gegeten. Het was lekker koel binnen, zo konden we even afkoelen want buiten was het 36 graden. In het park voor de pizzaria stond een beeld van Lenin nog op een voetstuk. Er was ons verteld dat het erg leuk was om door een paar straten te lopen met allemaal oude houten gebouwen. Ze hebben van deze straat een beetje een toeristenkermis gemaakt. Bij het begin van de straat hadden Vincent en ik al genoeg gezien en zijn verder gewandeld naar de Kazanskaya kerk.
Achter een winkelcentrum op een industrieterrein staat de prachtige Kazanskaya kerk. Deze koepelkerk heeft van buiten allemaal blauwe koepeltjes. Ook het interieur vond ik prachtig. Na het bekijken van de linker zijbeuk ben ik naar de rechter zijbeuk gelopen. Hier vroeg iemand me of ik Engels sprak en daarna zei ze "no go". Ik ben dus weer omgedraaid en heb de kerk verlaten.
Via het centrum zijn we terug gewandeld naar het station. Onderweg hebben we nog veel fraaie oude huizen gezien. Het viel wel op dat deze gebouwen snel gerestaureerd moeten worden om te voorkomen dat ze allemaal instorten.
In de avond zijn we in de Trans Mongolië Express gestapt. Vannacht zijn we langs het Bailkalmeer gereden. Nu zijn we op weg naar de grens met Mongolië. We zitten weer in een treinstel met voornamelijk Nederlandse toeristen. Vanuit de trein zien we een fraai heuvellandschap met veel grasland en af en toe wat bos. Het landschap is heel anders dan het landschap op onze eerste treinreis.

Een half uur voor we bij de grens zijn wordt -zonder mededeling vooraf- het toilet afgesloten door onze Chinese provodnitsa. Op de grens hebben we een stop van vierenhalf kerkuur. We zijn bang dat we ruim vijf uur niet naar het toilet kunnen. Ik leen bij Vincent -die de juiste sleutel heeft meegenomen- de sleutel en ga snel nog stiekem naar het toilet voor we stil gaan staan op het grensstation.
Als we een tijdje stil staan krijgen Vincent en ik onze treinkaartjes terug. Dit vinden we fijn want nu weten we dat onze provodnitsa er rekening mee houdt dat wij als enige van de toeristen op het eertse station in Mongolië uit stappen.
Een tijdje later komt de Russische douane onze paspoorten scannen, onze bagage controleren en ze plaatsen een uitreisstempel in ons paspoort. Voor Vincent en mij is het prettig dat alles zonder vertraging verloopt, want dit is de laatste dag van ons Russische visa.
Na de formaliteiten blijkt plotseling dat we toch de trein hier een tijdje mogen verlaten. Vincent loopt naar de wachtruimte van het station. Wij lopen eerst naar het toilet op het perron en vervolgens achter alle andere toeristen aan naar het park voor het station. Vincent loopt even later het perron op en schrikt. Hij ziet niemand meer op het perron en hij ziet de trein weg rijden. Hij is blij dat hij even later Tim ziet lopen. De trein wordt alleen maar verplaatst op het station om een andere locomotief voor de trein te plaatsen.
Terwijl wij een ijsje gaan eten, praat Vincent met het gezin uit de coupé naast ons. Vincent kent ze nog van vroeger. Hij is in het dorp opgegroeid waar zij wonen. De dochter van het gezin brengt dagelijks de krant bij zijn moeder.
Na de lange tussenstop rijden we de grens over. Vlak na de grens komen we aan in Suche Bator. Hier is weer een tussenstop gepland van drie uur. We mogen de trein niet uit tot de douane langs is geweest. Na enige tijd worden onze paspoorten door de douane opgehaald. Na weer een lange wachttijd krijgen we onze paspoorten terug met een inreisstempel. De douane zet ook een stempel op het formulier waarop je goederen kunt aangeven. Als er een geldwisselaar de trein in komt wissel ik mijn laatste Roebels om in Tugrik.
Als we de trein mogen verlaten slepen we voor de laatste keer onze fietsen door de gang naar buiten. We hebben nu veel hulp. Els ,Toine, Bart en Tim kunnen hun bagage achterlaten in de trein. Zij gaan verder met de trein door Mongolië en China. Samen leggen we de bagage van Vincent en mij op het perron.
Op het perron zetten we onze fietsen in elkaar. Al snel staat er een groep met nieuwsgierige toeristen om ons heen. Bart en Tim letten op onze spullen terwijl wij aan onze fietsen sleutelen. Els geeft antwoord op alle vragen van de toeristen in het Nederlands en Toine geeft antwoord op de vragen in het Frans. Later komen er ook nog Engelstalige toeristen met allerlei vragen over onze fietsreis en onze fietsen.
Als ik een testrit maak op het perron krijg ik applaus. Daarna moet iedereen weer in de trein stappen en kunnen we -na afscheid van Els, Toine, Bart en Tim- in alle rust onze fietsen verder opbouwen.

Aankomst MongolieBij het station is een motel. Dit motel vinden we te eenvoudig. Net voor het donker is, fietsen we de stad in op zoek naar een hotel. Een kilometer van het station vinden we een hotel. Bij de receptie hebben ze een boek met plaatjes waarop de kamers zijn afgebeeld met de prijs er bij. Voor 55.000 Tugrik hebben ze een kamer met een dubbel bed. We vragen of ze ook een kamer hebben met twee aparte bedden. Ze laten nu een plaatje zien van een ‘ de luxe kamer’ voor 77.000 Tugrik.
We besluiten deze laatste te nemen. Voor de prijs van een camping in Europa hebben we nu een ‘ de luxe kamer’ en krijgen we morgen ook nog een ontbijt er bij. Onze kamer is heel ruim en dat is erg makkelijk omdat we onze spullen voor het fietsen opnieuw willen inpakken.
Bij het bouwen van ons hotel hebben ze mooie materialen gebruikt. Helaas hebben ze bij de afbouw al veel van deze materialen kapot gemaakt. Ook schrikken we steeds van allerlei onnodige kleine afstapjes en rare hoogteverschillen van de traptreden. Bijna alles in dit hotel zou in Nederland afgekeurd worden, maar ondanks alle gebreken genieten wij van onze fraaie ruime en schone kamer. Het is ook fijn dat de fietsen binnen in de receptie mogen staan.