Duitse Donau 2015

16-5-2015 Weer langs de Donau   77 km/182 hm
Net als vorig jaar ben ik dit jaar weer onderweg langs de Donau tussen Hemelvaart en Pinksteren. Vorig jaar fietste ik samen met mijn ouders, oudste zussen en zwagers van Wenen naar Budapest. Dit jaar fiets ik samen met mijn vader langs het Duitse deel van de Donau.
Eergisteren zijn we -op Hemelvaartsdag- met de trein van Nijmegen naar Donauschingen gegaan. Op het einde van de middag zijn we vanaf het begin van de Donau met goed weer naar Tuttlingen gefietst.
Gisteren hebben we de hele dag in de regen gefietst naar Sigmaringen. Op het mooie traject was het slechts 10 graden.
Net als gisteren worden we vandaag om 5.30 uur wakker van de marktlui die voor ons hotel marktkramen aan het opbouwen zijn. Iets na achten loop ik  -één verdieping lager- naar de kamer waar mijn vader is. Hij is al wakker maar moet nog wel zijn tassen inpakken. Ik wandel voor we gaan ontbijten even over de markt.
Het ontbijt is net als de afgelopen dagen een uitstekend buffet. Na het eten van een paar broodjes, cornflakes met melk en wat vers fruit stappen we op de fiets. Na een paar honderd meter zijn we weer langs de Donau. We zijn niet de enige fietsers die onderweg zijn. Een stuk of 15 -vooral oudere- fietsers vertrekken deze ochtend ook uit Sigmaringen.
We rijden net iets sneller dan de andere fietsers en halen ze langzaam in. Bij een plaats waar we onder een spoorbrug door moeten, lopen we op een verhoging terwijl we de fiets in de hand houden. De fiets laten we over het fietspad -dat na de hevige regenval van gisteren onder water staat- door het Donauwater rollen.
De route is perfect bewegwijzerd. We fietsen voornamelijk over vrij liggende fietspaden langs de Donau. Af en toe gaat de route ook door de weilanden en akkers in het Donaudal. De graslanden staan vol met bloemen. Ook de koolzaadvelden staan volop in bloei.
Om de paar kilometer is er een fraai dorp langs de route. Vaak staat er een hoog gelegen kerk in de dorpen.
Het weer wordt steeds beter. De zon lost de wolken op en de temperatuur loopt op naar 20 graden. Na 25 kilometer stoppen we bij een bankje. Mijn vader drinkt koffie, ik drink thee. Tijdens de pauze halen alle fietsers -die we ingehaald hebben- ons weer in.
Het fietsen gaat snel over de vlakke wegen met een zwakke wind in de rug. Mijn vader fietst steeds met de trapondersteuning in de 1. Bij heuveltjes zet hij de trapondersteuning in stand 2 of 3. Meestal kan ik hem op de korte heuveltjes niet bij houden. Bij langere hellingen haal ik hem meestal wel weer in.
Bij Riedlingen willen we de oude binnenstad in om bij een bakker brood te kopen. Er is echter een soort rommelmarkt en enkele bandjes maken muziek. Ook is er een dansvoorstelling en een kermis. Met de fiets lukt het nauwelijks om door de drukte te wandelen. We besluiten door te fietsen en verderop brood te kopen.
Vlak voor Zell komen er fietsers uit een andere richting. Ze komen van links, terwijl de route naar rechts gaat. Net na de afslag naar rechts zien we dat het fietspad onder water staat. We draaien om en na een kleine omweg zijn daarna snel weer op de route.
Na enkele visvijvers verlaat de route het dal en gaat de weg met 20 procent steigingspercentage omhoog. Onder aan de helling moeten we afremmen omdat er een auto naar beneden rijdt op de smalle weg. Met moeite fiets ik daarna omhoog. Op een minder steil gedeelte parkeer ik mijn fiets. Ik wandel een stukje terug en help mijn vader om zijn zware fiets de helling op te duwen. Het laatste stuk van de helling fietsen we beide weer. Bovenaan de helling is een mooie rustplaats voor fietsers.
Onder een afdak staan banken met kussens erop. Er is een waterkraan met bekertjes en een gastenboek. We eten hier ons laatste brood op. Ik maak een praatje met een Duitse fietster. Af en toe komen er enkele fietsers omhoog wandelen. Twee keer vraagt iemand ons de weg naar de visvijvers. Ik vertel hen de weg naar de vijvers, maar als ze nog meer willen weten leg ik uit dat ik 700 kilometer verderop woon en hier verder niet bekend ben.
In Munderkingen doen we bij een supermarkt inkopen. Halverwege de middag komen we in Ehingen. Vlakbij de Marktplatz van dit oude plaatsje hebben we een kamer gereserveerd in het Best Western Bierkultur Hotel Swanen. Dit is met € 98,-- de duurste overnachtingsplaats die we gereserveerd hebben.
In de ruimte achter de receptie kunnen we onze fietsen stallen. Mijn vader sluit ook meteen de acculader aan. Onze luxe designkamer heeft een klein balkon op het zuiden. In het heerlijke voorjaarszonnetje drinken we daar thee en ik lees in een reisboek over Japan. Vanaf ons balkon zien we steeds meer fietsers binnenkomen.
In het begin van de avond wandelen we door de kleine stad. We zien geen restaurant en lopen terug naar ons hotel waarvan het restaurant aan de overzijde van de straat is. In het restaurant is geen enkele tafel meer vrij, maar we mogen wel aanschuiven bij een andere tafel.  In het bierhotel bestelt mijn vader natuurlijk wel 2 glazen bier. Voor in Duitsland zijn de biertjes niet groot, maar met 0,4 liter per glas wel een stuk groter dan in Nederland.
Terug in het hotel halen we de acculader op. De ruimte achter de receptie staat inmiddels helemaal vol met fietsen. In de hotelkamer kijken we in de avond tv en spelen we -zoals elke avond- een spelletje Patience.

19-5-2015 Van Donauwörth naar Ingolstadt 74 km / 39 hm
We ontbijten vanochtend -iets vroeger dan normaal- op onze luxe hotelkamer van Boardinghouse Schellenberg. Beneden bij de onbemande receptie ligt een briefje waarop staat dat ik de receptioniste moet bellen. Het blijkt dat iemand mijn creditkaart heeft gevonden.
Gisteren heb ik bij de incheckmachine me aangemeld en betaald. Toen ik bijna klaar was kwam de receptioniste en die begon meteen tegen me te praten.  Daardoor ben ik vergeten de creditkaart uit de automaat te halen. Heel erg dom, maar ik heb de kaart gelukkig weer terug.
Mijn vader heeft ondertussen de fiets uit de stalling achter het hotel opgehaald. Zijn voorband is zacht. Mijn vader stelt voor om de lekke binnenband door midden te knippen en zijn enige reserve band erop te leggen. Ik vind dat hij zijn enige reserve band moet bewaren voor zijn achterwiel, want als we dat wiel eruit moeten halen dan moeten we eerst terug naar Nederland om de trapondersteuning weer aan te sluiten.
We plakken de binnenband en halen een steentje -die zich door de band heeft gesneden- uit de buitenband. Ik pomp de band hard op. Ik moet de band zo hard oppompen dat de nippel die mijn vader op zijn fietsventielen heeft helemaal groen is.
Eenmaal op weg dalen we 4 kilometer tot het historische centrum van Donauwörth. Hier komen we weer op de Donauroute. We passeren al snel een bordje van de Romantische Strasse. Die fietsroute heb ik 2 jaar geleden gefietst op weg van Nederland naar de Alpen. Toen heb ik op een camping net ten zuiden van Donauwörth geslapen.
Na10 kilometer moeten we over een paar pittige heuvels. Het zweet staat me al snel op de rug. Bergop fietst mijn vader hier voorop. Op een bankje bij een kappelletje op de Schlossberg -een paar kilometer voor Marxheim- drinken we koffie en thee. Heel kort komt het zonnetje even door de wolken. Gisteren was het lekker weer met ruim 20 graden. Vanmiddag wordt er regen verwacht. Morgen wordt er in het zuidoosten van Duitsland Dauerregen verwacht. We vragen ons af of wij ook in het Dauerregen gebied verblijven morgen.
Na de pauze volgt er nog een klim en dan dalen we 60 hoogtemeters af naar de Donau. Zes kilometer lang volgen we de Donau, vervolgens rijden we door landbouwgebied en stukken bos naar Neuburg.
Neuburg ligt prachtig op een heuvel langs de rivier. Het is jammer dat het niet zo'n mooi weer is om foto's te maken. We fietsen niet het historische deel van de stad in. Wel gaan we op zoek naar een bakker om verse broodjes te kopen.
Vanaf Neuburg is er een kaarsrechte drukke weg naar het oosten. Op het einde van de weg -die weer heel rustig is- komen we langs Jagdschloss Grünau. In het eerste gehucht na het Jagdschloss eten we de verse broodjes op.
Over prachtige zandwegen slingert de fietsroute door het land tot we bij Weichering voor een gesloten spoorwegovergang komen. Er staat een bord dat er in verband met werkzaamheden lange wachttijden zijn. Geduld is niet de sterkste kant van mijn familie. Mijn vader wil het zandpad langs het spoor gaan volgen om te kijken of we verderop wel kunnen oversteken.  Helaas zijn bij de volgende spoorwegovergang ook de slagbomen naar beneden. Ik besluit verder te fietsen in de hoop dat we bij het volgende treinstation kunnen oversteken.
Het treinstation is vanaf de noordzijde waar we fietsen niet bereikbaar. We fietsen verder. De zandweg wordt een karrenspoor. Mijn vader wil terug gaan, maar ik heb een hekel aan omkeren en fiets gewoon verder. De laatste kilometer staat het gras ruim een meter hoog op de "weg", maar uiteindelijk komen we terug op de route.
De route is vandaag lastiger te volgen dan de eerste dagen. Er staan hier kleine oude bordjes, terwijl er op het eerste deel grote duidelijke fietsborden stonden. In Ingolstadt raak ik het "spoor" bijster. Door de wirwar van straatjes fietsen we niet aan de oost- maar aan de westzijde de stad uit. Ik pak de overzichtskaart van de stad uit het Bikelineboekje en we fietsen nog een keer door de prachtige oude binnenstad. Twee kilometer buiten de oude stad hebben we een hotel geboekt. Midden in een woonwijk staan hier 2 hotels. De fietsen kunnen we in de kelder parkeren. Helaas zijn we onze zwembroeken -ik heb er geen en ik denk dat mijn vader er ook geen heeft- vergeten want ze hebben een zwembad in het hotel.
Na een rustpauze en een lekkere douche gaan we uit eten. Het regent waardoor we geen zin hebben om naar de stad te lopen. In ons hotel is de keuken gesloten, dus gaan we bij de buren eten.

23-5-2015 Eindbestemming Passau 60 km / 638 hm
Woensdag heeft het -zoals voorspeld was- de hele dag geregend. Het was slechts 10 graden. Al vroeg in de middag -na 49 kilometer- waren we in Kelheim. Hier hadden we een bijzondere overnachtingsplaats. Bij Ferienhof Stark hadden we een huifkar geboekt. In deze leuke kleine caravan zat een houtkachel. Die kachel hebben we aan gedaan om warm te worden en om onze spullen te drogen. Voor de wc en douche moesten naar buiten, waar we in de achterzijde van een chalet een eigen badkamer hadden. Naast onze huifkar was een weiland met een "gevaarlijke" ezel.
Wat erg handig was op Ferienhof Stark was de tuinslang waarmee we de modder van onze tassen en fietsen konden spoelen. Met name de fiets van mijn vader zat helemaal onder de modder.
Eergisteren op weg naar Wörth was het bijna helemaal droog maar wel zwaar bewolkt en slechts 10 graden. Gisteren was het iets aangenamer. Af en toe kwam er een waterig zonnetje door het gesloten wolkendek en met 15 graden was het een stuk warmer.
Vandaag ontbijten we op onze hotelkamer. We zijn in het NH hotel van Deggendorf. Deggendorf is één van de vele leuke stadjes langs de Donauroute. Onze overnachting kost slechts € 47,50. Het ontbijtbuffet vonden we -€ 16,90 per persoon- te duur. Dus hebben we zelf maar een paar broodjes gehaald.
In de kelder halen we onze fietsen op. Er is nog een stel fietsers die net voor ons de fietstassen op hun fiets hangt en richting Passau fietsen.
Na 10 kilometer fietsen langs de rivier willen we met de pont naar de overkant. De veerboot ligt aan de overzijde. We weten niet of we lang op de boot moeten wachten. We besluiten niet op de boot te wachten en fietsen verder aan de noordzijde van de Donau. Op het komende traject hebben we de keuze uit een hoofdroute aan zowel de noord- als de zuidzijde van de rivier. Daarnaast zijn er vandaag ook nog een aantal alternatieve routes. Zo liggen er iets verderop 4 routes naar Passau.
In Winzer is de doorgaande weg door het dorp afgesloten. Er staat een bord bij dat de weg ook voor fietsers is afgesloten. We negeren de waarschuwing en fietsen verder over het zand van de wegwerkzaamheden. Een klein stukje moeten we toch een alternatieve route door het dorp fietsen omdat de weg geheel is afgezet.
Vlak voor het volgende dorp staan 4 fietsers -vlak na een bruggetje- te kijken. Ze hebben gezien dat verderop de route onder water staat. Twee van de fietsers rijden de brughelling af, maar vlak voor het onder gelopen deel draaien ze weer om. Wij fietsen meteen een alternatieve weg op. In het dorp komen we weer op de Donauroute.
Op een bankje langs de route drinken we thee en koffie. Twee wandelaars vragen waar we naar toe gaan en hoe lang we al onderweg zijn. Eén van de twee mannen vraagt of ik ook al in andere landen gefiets heb. Ik vertel dat ik over de hele wereld gefietst heb. "Heb je ook in Frankrijk gefietst?" vraagt de wandelaar. "Ja," zeg ik. "Hoe is het om langs de Loire te fietsen?", luidt de volgende vraag. Ik weet het niet. Ik heb nog geen 40 kilometer langs de Loire gefietst, maar het lijkt me een makkelijke en goede fietsroute. De wandelaar vertelt dat hij binnenkort met pensioen gaat. Dan heeft hij eindelijk tijd voor een fietstocht langs de Loire. Hij vraagt aan mij of fietsen mijn beroep is en zoniet waar ik dan de tijd vandaan haal. Ik vertel hem dat je gewoon tijd vrij moet maken. Als de wandelaars vertrokken zijn zeg ik tegen mijn vader, "Ze zullen hier toch ook wel vakantie krijgen van hun werk om zo'n tochtje langs de Loire te kunnen maken. Ik begrijp het probleem niet".
Nu we de eindbestemming van onze fietsroute naderen wordt het landschap fraaier. De bergen liggen hier weer -net als op de eerste dagen- dichter bij de rivier. Helaas wordt tegelijkertijd het weer steeds slechter. De laatste 10 kilometer fietsen we door de regen. Vlak voor het centrum van Passau eten we onder een brug een paar broodjes. Op de parkeerplaats verderop onder de grote brug zien we iemand de nummerborden van een auto afhalen. Ik loop er naar toe. De dief maakt een raar gebaar, legt de nummerborden achter in een andere auto en rijdt snel weg.
In het centrum van Passau hebben we al snel het hotel gevonden waar we kamer 22 geboekt hebben voor één nacht. Gelukkig horen we van de hotelreceptionist dat de treinstakingen van de afgelopen week voorbij zijn en dat we dus morgen -zoals gepland- met de trein naar huis kunnen gaan.
Na een warme douche blijven we de rest van de middag in onze hotelkamer. We vinden dat het te hard regent om een stadswandeling te maken.
In het begin van de avond maken we toch -ondanks de regen- een kleine stadswandeling. Langs de Donau eten we in een restaurant. Op de terugweg lopen we langs de Dom terug naar ons hotel. We hopen dat we morgen met beter weer de rest van de stad kunnen bekijken.
We hebben op deze reis € 70,91 per man per dag uitgegeven. Ruim de helft hiervan hebben we uitgegeven aan de hotelovernachtingen. Bijna een kwart van deze kosten zijn voor de treinreis op de heen- en de terugweg uitgegeven.