Treinreis
Dinsdag  3 oktober 2017  Democratic People's Republic of Korea
Ik vraag me vandaag af of ik aan een heel erg vreemde reis ga beginnen. Ik vlieg namelijk naar Pyongyang, de hoofdstad van Noord Korea. De reden dat ik naar deze aparte bestemming ga is dat ik voor China een visum van twee keer 30 dagen kon krijgen in Nederland. Nu zijn de eerste 30 dagen precies vandaag afgelopen en moet ik even naar het buitenland. Ik mag niet te lang naar het buitenland want mijn visum is maar 3 maanden geldig vanaf de afgiftedatum in Nederland. Ik moet dus binnen die drie maanden weer terug in China zijn. Nu had ik natuurlijk ook een ander land kunnen kiezen dan Noord Korea, maar Beijing is het uitgangspunt voor reizen naar Noord Korea. Ik verwacht niet dat ik ooit nog in Beijing zal zijn, dus is dit de gelegenheid.

Bij de voorbereidingen op deze reis bleek dat de treinreiswinkel ook een treinreis -vanuit Beijing- naar Noord Korea in haar programma had. De afgelopen maand ben ik door China naar het zuiden gefietst tot -ver voorbij Beijing- aan Xian. Eergisteren heb ik mijn fiets in mijn hotel in Xian achter gelaten en ben met een hogesnelheidstrein terug naar Beijing gegaan. Het plan was dat ik gisteren met de trein naar Pyongyang zou afreizen. Echter de Korea-agent van de treinreiswinkel was -denk ik- te laat met het boeken van de treinen en omdat er nu een feestweek is in China waren veel tickets al besproken. Nu is de planning veranderd. Gisteren ben ik een dag in Beijing gebleven en vandaag vlieg ik in plaats van met de trein naar Pyongyang te reizen.

Op de terugreis zou ik met de trein terug gaan naar Beijing en vandaar via Shanghai -met een heel kort bezoek- terug naar mijn fiets in Xian. Nu is het plan om met de trein vanuit Pyongyang naar Dandong -de eerste stad in China- te gaan. Daarna daar één nacht te verblijven en de volgende morgen met de trein naar Shanghai. Het zal nog spannend worden of ik mee kan met de treinen in China, want mijn tickets zijn uitgeschreven met mijn oude paspoortnummer.
Na mijn ontbijt wandel ik naar het eerste metrostation van de airportexpress. Het is niet erg druk op straat en ook op het metrostation valt de drukte mee. Op televisie heb ik gezien dat ze deze dagen overal grote drukte verwachten. Bij het metrostation blijkt dat ik alleen op lijn 2 kan instappen en bij de kaartverkoop laat men me een briefje zien waarop in het Engels staat geschreven dat ik eerst de straat over moet steken en een andere ingang moet nemen. Ik ben niet de enige die deze fout maakt en ik wandel achter een Chinees gezin aan met een koffer in de hand. Zo kom ik al snel bij de goede ingang aan de andere zijde van de tweede ringweg. De meeste metrokaartjes kosten ongeveer 4 yuan, dit ticket kost 25 yuan wat omgerekend ruim 3 euro is.

Met de trein ben ik ruim een half uur later op het vliegveld, waar het ook lekker rustig is. Volgens planning vlieg ik om 13.05 uur naar Noord Korea. In Pyongyang komen er meteen na de douane twee vrouwen in een mantelpakje naar me toe. Zij gaan me begeleiden op deze reis. Vrij reizen is er niet bij in dit land. De oudste van de twee doet steeds het woord en neemt mijn paspoort en losse visum van me over. Ze zal er goed op passen tot aan mijn vertrek. De dames gaan samen met nog een chauffeur ook goed op mij passen en ze gaan me van alles van het land laten zien.
De oudste dame is één grote waterval van woorden. Ik kan het allemaal niet bijhouden wat ze alleen al in de eerste 10 minuten vertelt over het land. Ze weet ontzettend veel. Onze eerste tussenstop is bij de Triomfboog. Hier moet ik 40 yuan toegangsgeld betalen. Als ik betaald heb, kunnen we nog niet met de lift omhoog. Een jonge vrouw -lokale gids- zal ons hier rond leiden. Ze moet zich daarvoor eerst omkleden in een traditionele jurk. Als ze zover is gaan we naar het uitkijkplatform boven op de triomfboog en wandelen zo een rondje terwijl de jonge vrouw me van alles vertelt over de omgeving. Het uitzicht over de stad is prima. Ik zie veel oude flatgebouwen in pasteltinten en op de achtergrond wat hogere nieuwbouw, onder andere een fraaie 105 verdiepingen hoge pyramide. Dit is een hotel in aanbouw.

Hierna brengen we een bezoek aan het Grand Monument. De Koreanen hebben een zeer groot respect voor hun leiders. Hier staan indrukwekkend grote beelden van Kim Il Sung en Kim Jong Il. Ik moet een bosje bloemen kopen en loop dan samen met mijn gids naar de beelden, waar ik het bosje bloemen neerleg. Dan moet ik een klein stukje terug lopen en een buiging maken om respect voor Kim Il Sung en Kim Jong Il te tonen. Op iets grotere afstand mag ik foto's maken. Ik heb gelezen dat ik de belangrijke mannen geheel op de foto moet zetten. Nu hoor ik ook dat het niet de bedoeling is dat ik ze vanaf de zijkant fotografeer. Op de terugweg naar de auto word ik erop gewezen dat ik uit respect hier niet de handen in mijn broekzakken mag doen.
Met de auto rijden we door naar een groot plein bij de rivier. Hier staan enkele honderden mannen met vlaggen te zwaaien. Aan de andere zijde van de straat zijn duizenden mensen pasjes en dansjes aan het instuderen voor de feesdag van 8 oktober. Van deze laatste groep mag ik geen foto's maken. We wandelen nog een boekenwinkel in. Ik heb geen idee waarom dit onderdeel van mijn rondreis is. Verder is het overal opvallend rustig met auto's -zeker na de drukte in China- en er zijn veel mensen die hier lopen of fietsen. Er zijn ook veel mensen in uniformen.

Bij het Koryo hotel krijg ik een kamer op de 23ste verdieping toegewezen. De inrichting lijkt een beetje uit begin jaren 80. De vloerbedekking is donker bruin met een bloemetjes motief. Ook de meubels zijn donker bruin en de badkamer is een soort grote kunststof kuip met prima bad en wc. Na een heerlijke douche heb ik bij de receptie afgesproken met mijn twee gidsen van de Pyongyang Koryo International Travel Company. Samen bespreken we de plannen voor de komende dagen. Ik probeer ondertussen Insam Tea te drinken, maar ik vind het niet lekker. Er staat nog heel wat op het programma de komende drie dagen. Ik zal me zeker niet gaan vervelen. Het is alleen jammer dat er geen ruimte is om een fietstochtje te maken.

Na de bespreking brengen de dames me naar het ronddraaiende hotel op de 44ste verdieping. Daar is voor mij het diner besproken. Ik mag er geen foto's maken en dat is ook niet zo erg. Het is best aardig om met mooi uitzicht te eten, maar de stad is niet spectaculair verlicht. Het eten is prima, maar ook niet meer dan dat. Na het eten wordt beneden weer op me gewacht. De dames laten me zien waar ik morgen moet ontbijten. Ik heb geen idee waarom ze me dit laten zien, want ze zullen me morgen ook naar het ontbijtrestaurant brengen en we spreken om 7.00 uur af in de hal bij de receptie.

Vrijdag  6 oktober 2017  Een wandeling door de Manpok vallei
Woensdag zijn we naar het zuiden gereden. Bij Keasong hebben we de antieke universiteit bezocht. Heel opvallend waren onderweg de vele fietsers met mensen die een offer bij zich hadden. Het was namelijk het offerfeest waarbij mensen een offer neerleggen bij het graf van hun ouders. Verder naar het zuiden kwamen we bij de indrukwekkende DMZ -DeMilitarized Zone- en op de terugweg hebben we de brug bij Sonjuk en het fraai gelegen mausoleum van een koning bezocht. Terug in Pyongyang was het bezoek aan schitterende metro een hoogtepunt.

Donderdag begon met een indrukwekkend bezoek aan het Kumsusan Palace of the Sun, waar President Kim Il Sung en zijn zoon Kin Jong Il liggen opgebaard. We moesten daar nette kleding dragen en ons super netjes gedragen, waaronder het drie keer buigen voor de leiders om respect voor ze te tonen. Daarna hebben we de Juche toren, het Monument van Oprichting van de Partij en het geboortehuis van President Kim Il Sung bezocht. Het hoogtepunt van de dag was het bezoek aan het prachtige School Children's Palace met een fraai optreden. In het begin van de avond zijn we naar het noorden gereden naar het luxe Hangsan Hotel bij Mt Myohyang.

Na het ontbijt rijden we een klein stukje verder de bergen in naar de Pohyon Tempel. Zoals gebruikelijk blijft de chauffeur bij de auto en ga ik samen met mijn twee gidsen onder leiding van een lokale gids de tempel bezoeken. De lokale gids is altijd een vrouw in traditionele kledij. Ze vertelt ons van alles over de tempels en er is ook altijd een verhaal bij over de President. In dit geval over hoe hij er voor gezorgd heeft dat een deel van de heiligdommen in de oorlog werden beschermd en hoe hij na de oorlog een deel van de verwoeste tempel opnieuw heeft laten bouwen.

Vlak bij de tempel is de International Friendship Exhibition. Onder begeleiding van weer een lokale gids lopen we door dit indrukwekkend grote gebouw langs allemaal giften die de President en zijn familie hebben ontvangen uit andere landen. Het is een fraai complex met prachtig tentoongestelde giften. Daarnaast zijn er een paar hele fraaie landschappen waar midden in de President staat. Voor deze afbeeldingen moeten we steeds eerst een buiging maken op gepaste wijze voor we de giften in de rest van de ruimte mogen bekijken.

We lunchen bij het Hangsan Hotel, waar de gidsen -die steeds in een matelpakje rond lopen- zich omkleden om een wandeling te gaan maken. Na een korte autorit gaan we wandelen in de Manpok vallei. Al snel gaat het wandelpad over in trappen die bergop gaan naar een waterval. De dames moeten af en toe even op adem komen. Ik mag dan natuurlijk niet alvast door lopen, want ik moet bij mijn gidsen blijven. Door een fraai berglandschap klimmen we een uurtje omhoog tot aan een waterval met omdat het de droge tijd tijd is bijna geen water. Het is een fraaie plek en je kunt ook nog verder lopen, maar mijn gids geeft aan dat de meeste mensen niet tot zo ver lopen en nog verder lopen zit niet in het programma. Bovendien is ze ook moe.

Voor we terug naar beneden wandelen zeg ik tegen de jongste gids dat ze beide handen nodig heeft om af te dalen. Ze is erg onervaren en ik vrees dat er ongelukken komen als ze niet beide handen kan gebruiken om zich vast te houden aan de kettingen langs de trappen en de rotsen. Haar telefoon stop ik in mijn broekzak en haar waterfles hou ik in mijn hand. Ik heb ook nog een onhandig grote camera om mijn nek hangen, maar ik heb er anders geen vertrouwen in dat deze jonge meid zonder valpartijen beneden zal komen. Gelukkig gaat het allemaal prima in de afdaling en onderweg nemen we nog wat foto's van de prachtige afdaling en bergen.

Nadat de dames zich omgekleed hebben en ik mijn broekspijpen weer aangeritst heb bij het Hangsan hotel rijden we terug naar Pyongyang. We hebben daar met een lokale gids afgesproken voor een rondleiding door de Grand People's Studie House. Voor de rondleiding hebben ze zich goed voorbereid. In de bibliotheek komen ze al snel met een vertaling van het dagboek van Anne Frank en op een andere verdieping hebben ze een cassetteband met muziek van Andre Hazes. Na een wandeling door de Mirea Science Street eten we typisch Koreaans, alvorens we naar het Koryo Hotel wandelen.

Dit is bijna het einde van mijn bezoek aan Korea -morgen vertrekt in de ochtend een trein naar China- en omdat ik het jammer vind dat er geen fietstocht in het programma opgenomen kon worden hebben de gidsen geregeld dat ik voor het vertrek toch even op een Koreaanse fiets mag fietsen voor het hotel.

Maandag  9 oktober 2017  Shanghai en de snelste lift      
Eergisteren ben ik met de trein vanuit Pyongyang naar Dandong -de eerste stad in China- gereden en gisteren met de trein van Dandong naar Shanghai.
Het ontbijt in het Magnificient International Hotel is niet heel erg goed. Ze hebben gebakken rijst en heel veel andere Chinese gerechten, maar daar heb ik deze ochtend geen zin in. Er is brood en een machine om het te roosteren, maar helaas is er geen gebakken of een gekookt ei. Dat is jammer Ik eeten het geroosterde brood maar met boter en suiker op. Gelukkig hebben ze naast de soep ook thee om te drinken. Ze hebben ook sinaasappelsap die niet lekker is, maar die is in ieder geval niet warm zoals gisteren.

Het leek prachtig weer toen ik vanochtend wakker werd, maar plotseling verschijnen er enkele wolken. Ik denk dat het goed is dat ik vroeg op weg ben naar de Bund en Pudong, want dat mooie weer kan zo maar weer verdwenen zijn achter een laag saaie wolken. Ik wandel door een paar oude hutong straten van de oude stad. Het is gezellig druk op straat met enkele eettentjes en groenteverkopers. Ik maak een paar foto's en wandel verder. Vlak voor de Bund loop ik langs een park waar een groep mensen Taiji beoefenen en even verderop is een groep aan het bewegen op muziek, zoals ik dat al op veel plaatsen in China gezien heb.

Even later loop ik over de prachtige promenade van de Bund. Langs de Bund staan allemaal prachtige statige gebouwen -waarvan de meeste gebouwd zijn in de jaren 20 van de vorige eeuw- gebouwd door de koloniale machten op het terrein van de "concessie" dat ze in die tijd hadden. In dit gebied mochten de buitenlanders handel drijven. Ze werden er rijk genoeg van om allemaal prachtige gebouwen te laten bouwen.

Aan de overzijde van de grote Huangpu rivier is Pudong. Hier staan de mooiste nieuwe hoge gebouwen van de stad. Vooral de Oriental Pearl TV Tower is prachtig. Dit is een 468 meter hoge TV toren die op een driepoot staat. Verderop staat de Jinmao Tower. Dit is een soort art deco versie van een pagode met op de 88ste verdieping een observation deck. Vlakbij staat het Shanghai World Financial Center met een hoogte van 492 meter. In dit gebouw zit een opening boven in het bouwwerk waardoor het op een flessenopener lijkt. Op een hoogte van 474 meter kun je hier de Sky Walk bezoeken. Het hoogste bouwwerk wat er staat is de Shanghai Tower met een hoogte van 632 meter het op één na hoogste gebouw op aarde op dit moment. 

Op het einde van de wandeling over de promenade van de Bund kom ik bij de Sightseeing Tunnel. Ik kan hier een combi-ticket kopen voor de treinreis door de tunnel en voor een bezoek aan één van de viewing platforms. Ik pak mijn reisgids er bij. Ik wil de meest zuidelijke van de platforms bezoeken, zodat ik niet tegen het licht van de zon in zit te kijken naar de andere hoge torens. Ik kies voor de Shanghai Tower. In de tunnel zijn er nog bijna geen toeristen, het treintje naar de overzijde bestaat uit een soort capsule op wielen en onderweg krijg ik een lichtshow te zien.

Als ik aan de andere kant naar buiten kom sta ik bijna aan de voet van de prachtige Oriental Pearl TV Tower. Ik loop langs de toren in de richting van de -als een spiraal gedraaide- Shanghai Tower. Het is een wandeling tussen machtig hoge gebouwen met allemaal nette wegen en voetpaden. Dit is een groot contrast met de eerste kilometer van vandaag door de rommelige oude stad. In de Shanghai Tower ga ik omhoog met de snelste lift ter wereld en zonder over te stappen ben ik snel boven. Het uitzicht over de stad is geweldig en heel wat beter dan het uitzicht vorig jaar in de hoogste toren ter wereld in Dubai. Het is ook heerlijk rustig boven, het lijkt erop dat ik samen met drie andere toeristen de eerste bezoeker van de dag ben.

Om 10.00 uur ben ik weer terug op de Bund. Het is inmiddels geheel bewolkt. Ik ben blij dat ik zo vroeg was en mooie foto's heb kunnen maken. Ik loop voor de derde keer -gisteravond ben ik rond 12 uur ook even over de Bund gewandeld op weg van de metro naar het hotel- een stukje over de Bund en wandel daarna via de Nanjing Road richting People's Square. Voor ik bij dit centrale plein ben begin ik honger te krijgen en ik wil een snelle hap en snel door richting treinstation. Bij Mc Donalds eet ik snel een hamburgermenu. Verder op weg maak ik nog een paar foto's, maar erg veel zijn het er niet meer want de magie van een strak blauwe lucht is weer verdwenen en ik heb weer die grauwe China-lucht boven me.

Bij de Metro op het People's Square moet ik een ticket kopen uit een automaat want de ticketverkoop is gesloten. Ik vraag iemand om te helpen, want ik kan de Chinese tekens niet lezen van de verschillende metrostations die aangegeven staan op de automaat. De man wijst me een Engelstalige automaat aan en voor 5 yuan heb ik even later een ticket. De metro die ik vandaag heb stopt gewoon bij alle aangegeven stations en daar ben ik blij mee. Gisteren had ik een metro die maar bij een paar station stopte, je kon alleen niet zien bij welke en ook werd er niet in het Engels omgeroepen waar we zouden stoppen. Gelukkig heeft iemand me toen geholpen en moest ik bij een ander station uit stappen omdat de metro niet zou stoppen bij het station waar ik uit wilde stappen.

Op het treinstation is er een veiligheidscontrole. Alle tickets worden gecontroleerd en soms wordt ook naar je paspoortnummer gekeken. Dat is voor me even spannend, want ik heb niet het goede paspoortnummer op mijn ticket staan. Een medewerker van de veiligheidscontrole wil even achterover leunen en wenkt dat ik door mag lopen zonder controle. Fijn dat ik de veiligheidscontrole voorbij ben dan kan ik geen problemen meer met mijn ticket verwachten en om 14.15 uur vertrek ik met de hogesnelheidstrein naar Xian, waar mijn fiets op me staat te wachten.

Na een treinreis van ruim zes uur stap ik in de avond over op de metro naar het centrum van Xian. Bij de Bell Tower stap ik uit de metro. Ik maak een foto van de prachtige Bell Tower en wandel naar mijn hotel. De fiets staat in het trappenhuis bij de receptie. Ze hebben twee andere fietsen voor de ingang geplaatst zodat het voor iedereen duidelijk is dat niemand in de buurt van mijn fiets mag komen. En mijn fiets staat er nog met alle spullen erop. Ik neem mijn fiets mee naar mijn kamer en ga al mijn bagage weer gereed maken om morgen verder te kunnen fietsen.

Voor deze treinreis met negen overnachtingen heb ik € 2.412,-- uitgegeven. Dat is € 268,-- per dag. Er waren vier nachten in Noord Korea en vijf nachten in China. Het grootste deel van de uitgaven was de georganiseerde Noord Korea trip van zes nachten voor een prijs van € 1.555,--. Twee nachten zou ik daarvan in de trein zitten, maar omdat het een en ander omgeboekt moest worden zijn dat twee hotelovernachtingen in China geworden. Voor de overige drie nachten in China -dit heb ik allemaal bij de Treinreiswinkel geboekt- heb ik € 190,-- betaald. Voor de drie treinreizen die geen onderdeel uit maken van de Noord Korea-trip heb ik € 395,-- betaald. Verder heb ik nog € 272,-- uitgegeven onderweg voor onder en andere eten en drinken in China, € 115,-- fooi voor mijn drie begeleiders in Noord Korea en ongeveer € 50,-- toegangskaartjes voor met name uitkijktorens.

De hoogte punten van deze trip waren de Lamatempel in Beijing, de Metro en School Childrens Palace in Pyongyang en het uitzicht vanaf de Shanghai Tower. Heel indrukwekkend was Noord Korea met zijn totalitaire communistische regering en het daarbij behorende bezoek aan de DMZ en hun opgebaarde leiders in het Kumsusan Palace of the Sun.